Zespół Aspergera (ang. Asperger’s Syndrome) to zaburzenie zaliczające się do grupy zaburzeń autystycznych (ASD). Najczęściej diagnozowane jest we wczesnym dzieciństwie, gdy rodzice lub opiekunowie dziecka zauważają jego atypowe zachowanie. Asperger, w większości przypadków, dotyczy płci męskiej i charakteryzuje się całym wachlarzem objawów, określonych reakcji i trudności, jakie przejawiają pacjenci. Co to jest Asperger i jakie są jego przyczyny, objawy i możliwości leczenia?
Zespołem Aspergera nazywane jest całościowe zaburzenie rozwojowe, które charakteryzuje się specyficznymi trudnościami w zakresie komunikacji społecznej i zachowań. Osoby cierpiące na to zaburzenie wykazują dość nietypowe problemy, np. z akceptowaniem zmian czy odczytywaniem emocji innych osób. Mają zwykle bardzo wąski obszar zainteresowań lub przejawiają obsesyjną fascynację określoną tematyką. Co więcej, pacjenci z Aspergerem mogą przy tym cechować się wysokim poziomem inteligencji, ale mieć mieć trudności w rozumieniu norm społecznych i wdrażaniu wskazówek uzyskiwanych z otoczenia.
Przyczyny zespołu Aspergera, podobnie jak innych zaburzeń ze spektrum autyzmu, nie są w pełni poznane. Uważa się, że zaburzenie to jest wynikiem złożonej interakcji czynników genetycznych i środowiskowych.
Asperger często pojawia się wśród członków jednej rodziny, stąd przypuszczenia, że genetyka odgrywa kluczową rolę w jego rozwoju. Pod uwagę brane są również czynniki prenatalne (czyli pojawiające się w okresie ciąży) oraz okołoporodowe. Niektóre infekcje wirusowe, długotrwały stres czy przyjmowane przez ciężarną leki mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń autystycznych u dziecka. Pojawienie się komplikacji przy porodzie, zwłaszcza tych, które prowadzą do niedotlenienia mózgu noworodka, również mogą potęgować zagrożenie pojawienia się zaburzeń rozwojowych.
Inną możliwą przyczyną są anomalie w budowie mózgu. Osoby dotknięte zespołem Aspergera wykazują różnice w strukturach tego organu – zwłaszcza w obszarach związanych z komunikacją i interakcjami społecznymi. Dodatkowo, u pacjentów obserwuje się różnice w aktywności mózgu podczas wykonywania zadań poznawczych.
Poznanie mechanizmów powstawania zaburzeń rozwojowych jest przedmiotem wielu badań, których celem jest wypracowanie lepszych metod diagnozowania i wsparcia osób z zespołem Aspergera.
Do typowych objawów zespołu Aspergera u dzieci zaliczamy:
we wczesnym dzieciństwie (przed ukończeniem 2. roku życia):
wieku przedszkolnym i szkolnym:
Chociaż symptomy, które świadczą o zaburzeniach autystycznych obserwuje się najczęściej około drugiego roku życia dziecka, mogą zostać rozpoznane także w wieku nastoletnim i u osób dorosłych. Zdarza się, że trudności w funkcjonowaniu w społeczeństwie lub inne objawy zespołu Aspergera były bagatelizowane na wcześniejszym etapie życia, jednak ich nasilenie w późniejszym wieku zmusza do podjęcia diagnostyki.
W tym miejscu warto zaznaczyć, że zespół Aspergera to spektrum, co oznacza, że występowanie poszczególnych objawów oraz ich nasilenie może różnić się między pacjentami.
Podjęcie psychoterapii z osobami dotkniętymi zaburzeniami autystycznymi ma im pomóc w rozwijaniu umiejętności społecznych, zdolności komunikacyjnych oraz radzeniu sobie z wyzwaniami dnia codziennego.
W przypadku najmłodszych, stosowane są różne metody terapii – od integracji sensorycznej i muzykoterapii, poprzez pracę z logopedą, aż po psychoterapię w gabinecie psychologa. Praca z dziećmi z zespołem Aspergera nastawiona jest na:
Rodzaje psychoterapii, które można zastosować w przypadku osób z zespołem Aspergera obejmują:
Szacuje się, że zespół Aspergera dotyka od 1 do nawet 4% populacji. Mierzył się z nim Albert Einstein i Amadeusz Mozart, a obecnie znane osoby z tym zaburzeniem to Lionel Messi czy Elon Musk.
Zespół Aspergera jest złożoną dysfunkcją rozwojową, która ma wpływ na różne obszary funkcjonowania osoby nim dotkniętej. Aby poprawić jakość życia dzieci i dorosłych, borykających się z tym spektrum, ważne jest zrozumienie mechanizmu działania objawów i poznanie skutecznych metod wsparcia. Wczesna diagnoza, podjęcie odpowiedniej terapii i nauka umiejętności społecznych sprawiają, że osoby z Aspergerem mogą prowadzić w pełni satysfakcjonujące i bogate życie.